Αύριο επιστρέφω στο μεγάλο μου χωριό, την Αθήνα! Σκέφτομαι ότι θα πάρω το αυτοκινητάκι μου και θα πάω να βρω τις φίλες μου για να βολτάρουμε. Η βενζίνη άραγε πόσο να έχει πάει; Και τώρα που είπα βενζίνη, δες τι θυμήθηκα.
Στα βενζινάδικα στην Ελλάδα υπάρχει κάποιος να σου πει καλημέρα, να του δώσεις το κλειδί, να σε ρωτήσει “πόσο βάζω;”, να σου επιστρέψει το κλειδί, να γεμίσει το ντεπόζιτο, να βιδώσει την τάπα, να πάρει τα χρήματα, να σου δώσει την απόδειξη κι αν του ζητήσεις να ελέγξει τον αέρα στα λάστιχα να βαριαστενάξει και να σου πει τελικά: “Κάντε λίγο στην άκρη δεξιά να τα δούμε”.
Το θεωρείς λογικό και μάλλον αυτονόητο, ε; Για δες λίγο πώς λειτουργεί όλο αυτό το σύστημα, αυτόνομα, εδώ, στο χωριό του Βελγίου…
Ναι, εγώ είμαι!
Τι βράδυ, τι πρωί, τι κρύο, τι ζέστη, τι βροχή κτλ., βγαίνεις από τη βολή σου για να βάλεις βενζίνη. Ε, άμα θέλεις να φουσκώσεις και τα λάστιχα, ακόμη καλύτερα! Και μην πιστεύεις τι λένε για εμάς τις γυναίκες (ειδικά τις ξανθές), εδώ σου παραθέτω ακόμη ένα ντοκουμέντο!
Έλεγχος αέρα στα λάστιχα
